سال‌ها و سال‌ها، قبل از آنکه ما خبر را به وسیله رادیو و یا تلویزیون دریافت کنیم، هرگونه خبری را از طریق کاغذهای روزنامه پیگیری می‌کردیم. امروزه هم روزنامه، همچنان یکی از پرطرفدارترین رسانه‌هایی است که مخاطبان خود را هر روز به سوی خبرها، دعوت می‌کند.
اما آیا به درستی می‌شود رویکرد امروز روزنامه را به عنوان یکی از پرطرفدارترین رسانه ها، همگام با رشد تصویر در ذهن مخاطب دانست؟ چرا که مخاطبان امروزی رسانه ها، بر خلاف دوره های گذشته، حدوداً در تمام ساعت های بیداری، درگیر تصاویر و دریافت آن‌ها با روش‌های مختلف می باشند. آنها حتی فرصت اندیشیدن به بسیاری از موضوعاتی که دریافت می‌کنند و ارتباط آن به نیازهای خود را ندارند.
از این‌رو با بررسی اجمالی روزنامه‌های موجود، نمی‌توانیم معیارهای شخصیت پردازانه را از آن‌ها دریافت نمائیم. اکثر آن‌ها با نام خود و شخصیت گروه تحریریه ای که از خود به جای می‌گذارند، معرفی می‌شوند.

اصولاً در اینگونه روزنامه‌ها، چیزی جز متن، یافت نمی‌شود. در صورتی که با ترکیب بندی فرم ها و شخصیت دادن به ساختار و پایه های اصلی روزنامه (Layout)، مخاطب، دریافت متن را با هویت روزنامه، هم‌پوشانی می‌کند.
ایمان به مطالب روزنامه نیز از دو طریق انجام می‌پذیرد، یکی اینکه از روش معرفی نویسنده و قالب های فکری او که خود قابل تغییر است. چرا که انسان‌ها در برابر موضوعات جدید، عملکردهای جدیدی از خود نشان می‌دهند. از این رو تغییر، یک وضعیت منفی نیست. اما با هرگونه تغییر شخصیتی که نویسنده پیدا می‌کند، مخاطب او هم می‌تواند تغییر موضع دهد، تا جایی که به انتظار حذف نویسنده از سوی مخاطب منجر شود.

روش دیگری که مخاطب می‌تواند به یک روزنامه ایمان بیاورد آن است که در مرحله اول، می بایست خط مشی های روزنامه و نویسندگانش به تصویرهای ظاهری در آید (البته به صورت علمی) سپس با استمرار و ادامه ی حیاط روزنامه، طراحی هم با نگهداری شخصیت روزنامه و پیگیری رشد خط مشی و هدف آن، به ماندگاری مخاطب کمک می‌کند.
اما رشدی که برای روزنامه‌های امروزی می‌توان در نظر گرفت، تغییراتی مانند ابعاد روزنامه (از بزرگ شدن ابعاد به کوچک شدن)، رنگی شدن روزنامه (که اکثر روزنامه ها این کار را انجام داده اند)، نازک شدن کاغذ (البته در کشورهای غربی آن را به عنوان رشد تکنولوژی می‌پندارند، اما در اینجا به عنوان رشد روزنامه)، و بسیاری دیگر از این قبیل است. یکی از موضوعات مهمی که اصولاً صاحبان روزنامه فراموش کرده اند، این است که روزنامه به عنوان یک محصول برای مخاطبان، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شاید عدم جابجایی کالا - یعنی هر آنچه که ساخته می‌شود، به صورت کامل در اختیار مصرف کننده قرار نمی گیرد- علتی باشد که روزنامه را محصول نمی خوانند. در صورتی که یک روزنامه با تمامی مطالب و هویت تصویری اش، به همراه شخصیت آن به فروش می رسد. در غیر این صورت خواننده فقط منتظر دریافت خبر است و می‌تواند آن را در یک صفحه ی حاوی متن بخواهد.